Pamiętamy

Gen. Henryk Kowalówka urodził się 5 stycznia 1897 r. w Brzezince pod Wadowicami. W 1914 r. wstąpił jako ochotnik do Legionów Józefa Piłsudskiego i służył w I Brygadzie. W 1916 r. został wcielony do armii austriackiej a następnie wysłany na front włoski, gdzie został ranny. Po powrocie do kraju związał się z Polska Organizacją Wojskową. Brał udział w wojnie polsko-bolszewickiej w 1920 r. podczas której został ciężko ranny. Za odwagę i waleczność został awansowany do stopnia podporucznika i odznaczony Krzyżem Srebrnym Orderu Virtuti Militari. W 1939 r. został awansowany do stopnia podpułkownika. W czasie kampanii wrześniowej służył w 72 pułku piechoty. Uczestniczył w walkach granicznych na Górnym Śląsku. Brał udział także w nocnym uderzeniu na Tomaszów Lubelski. Unikając niewoli przedostał się do Kielc, a później do Krakowa. Był współzałożycielem konspiracyjnej Organizacji Orła Białego, organizował Okręg Śląski Związku Walki Zbrojnej (ZWZ), następnie został Komendantem Okręgu Poznańskiego Armii Krajowej (AK). Ze względów konspiracyjnych przyjmował różne pseudonimy takie jak „Kosiarz”, „Dziedzic”, „Profesor”, „Zrąb”. Jako tymczasową siedzibę Okręgu wybrał Ostrów Wielkopolski. Kierował akcją scaleniowa z Narodową Organizacją Wojskową (NOW) i Narodową Organizacją Bojową (NOB). Dzięki swojej energicznej pracy przyczynił się do rozbudowania struktur sztabowych i terytorialnych Okręgu Poznańskiego AK a także sieci wywiadowczej i Kedywu. Henryk Kowalówka przygotował także plan działań operacyjnych Okręgu Poznańskiego w obliczu działań powstańczych. Wielokrotnie przemierzał podległy mu teren by kontaktować się z inspektorami rejonowymi i komendantami obwodów. Aresztowany 22 stycznia 1944 r., był poddany brutalnemu śledztwu w siedzibie gestapo w Domu Żołnierza w Poznaniu. Rozstrzelany został 2 czerwca 1944 r. na terenie obozu karno-śledczego w Żabikowie. Pośmiertnie awansowany do stopnia generała brygady.