Obóz przejściowy (niem. Durchgangslager), który podczas okupacji niemieckiej znajdował się przy ul. Albańskiej (niem. Vossallee), podlegał niemieckiemu Urzędowi Pracy (Arbeitsamt Posen). Z obozu wywożono Polaków z Wielkopolski na roboty przymusowe do III Rzeszy. Przeciętnie przebywało w nim ok. 900 osób, a pobyt w obozie trwał od jednego do trzech dni. Według relacji świadków na roboty przymusowe do Niemiec z tego miejsca deportowano pociągami całe polskie rodziny z całego regionu Wielkopolski. Według innych relacji również z tego obozu od sierpnia 1944 r. Niemcy wysyłali Polaków na tzw. Einsatz,podczas którego zmuszano ich do ciężkiej prac przy budowie umocnień obronnych poza miejscem zamieszkania. Współcześnie teren byłego obozu nie został oznaczony. JN Sprawdź, jak dojechać:
W lasach zakrzewsko-palędzkich jesienią 1939 r. została rozstrzelana nieustalona liczba Polaków, głównie więźniów Fortu VII. Byli oni przywożeni z Poznania samochodami ciężarowymi i mordowani strzałami w tył głowy nad dołami przygotowywanymi dzień wcześniej przez Niemców zamieszkujących okoliczne wsie. Rozstrzeliwania były kontynuowane również w 1942 r. W ramach akcji zacierania śladów przez nazistów w 1944 r. przeprowadzano ekshumację ciał i palono je na specjalnych drewnianych konstrukcjach, natomiast ślady po zbiorowych mogiłach zacierano i nasadzano leśną roślinnością. Do dziś nie jest znana liczba osób zamordowanych w lasach palędzko-zakrzewskich, szacuje się, że jest to od 4,5 tysiąca osób do kilkunastu tysięcy. Po wojnie udało zlokalizować się 18 mogił, a wśród nich są: Kwatera Siedmiu Grobów, Kwatera Studentów Uczelni Poznańskich, Kwatera Duchownych, Kwatera Zapomniana. PM Sprawdź, jak dojechać: Kwatera główna Mogiła duchownych Mogiła studentów
W lasach obok wsi Dębienko (gm. Stęszew) niemieccy okupanci dokonali masowych mordów obywateli polskich z Poznania, Kościana i Żabikowa. Mogiły upamiętniono tablicą ku czci pomordowanych. Na Wypalankach rozstrzelano w latach 1940–1942 m.in. pacjentów Zakładu Psychiatrycznego w Kościanie i więźniów z Fortu VII. Przyjmuje się, że 7 lipca 1942 r. w lasach tych rozstrzelano także członków Delegatury Rządu Rzeczypospolitej Polskiej na Ziemie Zachodnie w Poznaniu. MM Sprawdź, jak dojechać:
Jesienią 1939 po wybuchu II wojny światowej w szpitalu w Owińskach przebywało 1100 pacjentów. W listopadzie 1939 r. specjalny oddział SS-Sonderkommando pod dowództwem Hauptscharführera Herberta Lange wywiózł część chorych do lasu pod Obornikami, gdzie zostali rozstrzelani, w kolejnym etapie pacjentów wywożono do Fortu VII – pierwszego obozu, w którym Niemcy użyli gazu do masowego mordowania ludności cywilnej. W ramach akcji T4 zaplanowanej przed Adolfa Hitlera, doszło do zamordowania wszystkich pacjentów z zakładu. Straciło w niej życie ponad 1100 osób chorych psychicznie. Celem nazistowskiej akcji było zabicie jak największej ilości upośledzonych umysłowo, których Hitler określał jako „niewartych życia”. Nad akcją T4 w Owińskach dowództwo przejął osobisty lekarz Hitlera, Karl Brandt. W latach 1943–1945 na terenie zakładu mieścił się Arbeitslager Treskau – filia niemieckiego nazistowskiego obozu koncentracyjnego Gross-Rosen. Część zabudowań szpitala została zniszczona podczas działań wojennych. W latach 1952–1993 na terenie ośrodka działał Młodzieżowy Zakład Wychowawczy. Obecnie pozostałości po szpitalu oraz przylegający teren należą do osoby prywatnej. MM Sprawdź, jak dojechać:
W dniu 20 października 1939 r. o godz. 16.20 funkcjonariusze Einsatzkommando 15/VI rozstrzelali na kostrzyńskim rynku w publicznej egzekucji 28 mieszkańców miasta i najbliższych miejscowości. Oskarżono ich o działalność antyniemiecką, w tym rzekome morderstwa dokonane na miejscowych Niemcach. Dla zachowania pozorów, przed egzekucją odbyło się „postępowanie sądowe” przed sądem doraźnym policji bezpieczeństwa, które rozpoczęło się ok. 15.30 i trwało kilkanaście minut. Postanowienie sądu oraz listę straconych ogłoszono publicznie (obwieszczenie o egzekucji w języku polskim i niemieckim, podpisane przez burmistrza miasta, przechowywane jest obecnie w Miejsko-Gminnym Ośrodku Kultury  w Kostrzynie). Kierujący egzekucją oficer osobiście dobijał strzałami z pistoletu dających jeszcze oznaki życia. Rozstrzelano wówczas m.in. siedmiu nauczycieli, pięciu kupców, urzędników, rzemieślników. Zwłoki zakopano początkowo w zbiorowej mogile na polu sąsiadującym z murem cmentarnym, po wojnie ekshumowano i pochowano we wspólnej mogile na cmentarzu parafialnym. Egzekucja na rynku w Kostrzynie jest jedną z 14 egzekucji publicznych przeprowadzonych dniach 20, 21, 23 października 1939 r. na terenie Wielkopolski. MM Sprawdź, jak dojechać:
Przy wschodniej ścianie ratusza na rynku w Kórniku w miejscu publicznej egzekucji przeprowadzonej 20 października 1939 r. znajduje się tablica oraz instalacja upamiętniająca ofiary, wśród których znaleźli się prominentni mieszkańcy gminy Kórnik – urzędnicy oraz przedsiębiorcy. 20 października 1939 r. wczesnym rankiem do Kórnika wkroczył oddział Einsatzkommando 11 wraz z funkcjonariuszami policyjnego sądu doraźnego. Aresztowanym wcześniej Polakom zarzucano podżeganie społeczeństwa polskiego do wystąpień przeciwko Niemcom, następnie wielu z nich sąd skazał na śmierć. W czasie egzekucji na rynku w Kórniku rozstrzelano 14 osób, których ciała zostały pochowane w zbiorowej mogile na cmentarzu parafii rzymskokatolickiej pw. Wszystkich Świętych. 15 ofiarą był burmistrz Kórnika Teofil Wolniewicz, którego zastrzelono na cmentarzu parafialnym. Tablica upamiętniająca ofiary egzekucji z 20 października 1939 r. została odsłonięta w 1945 r., w 6. rocznicę tego tragicznego wydarzenia. PM Sprawdź, jak dojechać:
W zbiorowych mogiłach w lasach Nadleśnictwa Konstantynowo (gmina Mosina) od początku 1940 r. grzebano ciała więźniów przywożonych z Fortu VII. W czerwcu 1941 r. w miejsce to zaczęto grzebać także ciała zagazowanych w ciężarówkach-komorach gazowych pacjentów Zakładu dla Ubogich w Śremie oraz przywiezionych tam pacjentów szpitala psychiatrycznego w Gostyninie. Pod koniec 1943 r. do lasów bogulińskich zostało oddelegowane Wetterkommando, dowodzone przez Hansa Legatha, zwane od jego imienia także „Wetterkommando Legath”, które miało za zadanie zatrzeć ślady zbrodni. W ramach akcji groby zostały rozkopane, ludzkie szczątki spopielone, a sam teren ponownie zamaskowany. Niedaleko miejscowości Sowinki znajduje się osiem mogił, natomiast przy wsi Nowinki sześć mogił. Z braku odpowiedniej dokumentacji nie udało się ustalić dokładnej liczby osób pochowanych w lasach bogulińskich. Szacuje się, że zostało pogrzebanych tam kilkaset osób. PM Sprawdź, jak dojechać: Sowinki Nowinki
Na terenie cmentarza znajduje się pomnik – wspólna mogiła zamordowanych w dniu 20 października 1939 r. 15 mieszkańców Mosiny i okolic. RW Sprawdź, jak dojechać:
W miejscu egzekucji (zachodnia pierzeja Rynku, na froncie kamienicy) znajduje się tablica pamiątkowa upamiętniająca 15 rozstrzelanych w publicznej egzekucji w dniu 20 października 1939 r. przez niemieckie oddziały Einsatzgruppe obywateli Mosiny i okolic. Aresztowania przeprowadzone w Mosinie związane były z akcją likwidacji inteligencji polskiej, określaną jako „polityczne oczyszczanie gruntu” (politische Flurbereinigung). Zatrzymania zostały przeprowadzone zgodnie z poleceniem wydanym w dniu 29 września 1939 r. przez Arthura Greisera, szefa administracji cywilnej tzw. Kraju Warty (Chef der Zivilverwaltung), na mocy którego sporządzono tajne listy Polaków zaliczonych do miejscowych grup przywódczych. W myśl tych wytycznych zatrzymaniu podlegali: polscy nauczyciele, właściciele ziemscy, duchowni, kupcy, działacze społeczni i polityczni, powstańcy wielkopolscy, osoby wyróżniające się postawą patriotyczną bądź też osoby niewygodne niektórym Niemcom zamieszkałym w Mosinie. Pośrodku skweru przy placu 20 Października (Rynek) wznosi się obelisk ufundowany przez społeczeństwo miasta Mosiny według projektu rzeźbiarza Józefa Murlewskiego. Pomnik odsłonięty 20 października 1972 r. powstał w hołdzie osobom zamordowanym w Forcie VII i zamęczonym w obozach koncentracyjnych. Pomnik upamiętnia także 15 mieszkańców Mosiny, których rozstrzelano w egzekucji na Rynku w dniu 20 października 1939 r. oraz ofiary masowych aresztowań dokonanych przez gestapo i policję niemiecką w 1943 r. wśród mieszkańców miasta w ramach tzw. „sprawy mosińskiej” (niem. Sache Moschin). RW Sprawdź, jak dojechać:
20 stycznia 1945 r., po pierwszym dniu marszu ewakuacyjnego więźniów obozu karno-śledczego w Żabikowie, kolumna więźniów doszła do majątku ziemskiego w Jeziorkach. Na miejscu zostali nakarmieni i rozlokowani w stodołach na terenie gospodarstwa rolnego. Nieustaleni z nazwiska więźniowie, którzy zmarli w nocy z wycieńczenia lub zostali zamordowani przez eskortujących ich strażników, pochowani zostali na cmentarzu parafialnym w odległej od majątku o 4 km Słupi. W miejscu tym znajduje się nagrobek oznaczony jako grób wojenny. W Jeziorkach przy kaplicy rzymskokatolickiej pw. św. Teresy od 1963 r. znajduje się kamień upamiętniający ofiary marszu śmierci z obozu w Żabikowie. PM Sprawdź, jak dojechać: Słupia Jeziorki Słupia Cmentarz
